دوباره دیدمش. اما توجه ای نکرد. نگاهش کردم اما نگاهم نکرد. صدایش کردم اما جوابم نداد.
از من دور شد به دنبالش رفتم. در را بست به انتظارش نشستم...
اما خدایا!
دعا کردم مستجاب نشد اما دوباره طلب نکردم! دیر مستجاب شد اما صبر نکردم! ناز کردی اما دنبالت نیامدم. درهای رحمتت را بستی اما منتظرت نماندم!
خدایا دیگر باید از دعا کردنم هم توبه کنم!... منو ببخش!
می گویند: اگر حرف زدن نقره است سکوت طلاست!
یکی هم حرف جالب تری گفته است: سکوت حاضر جوابی غیر قابل تحمل است!
حرف درستی است. من امتحانش کردم.
شما چی؟!
خدا را شاکرم که توفیق زیارت نصیبم کرد. جای همه تان خالی.
امام رضا علیه السلام می فرماید:
هرکه مرا در دیار غربت زیارت کند، روز قیامت من در سه جا به داد او می رسم و از هراس ها و سختی های آنها نجاتش می دهم: وقتی که نامه های اعمال در دست راست و چپ پراکنده شوند و در هنگام گذشتن از صراط و در موقع سنجیدن اعمال. ( عیون اخبارالرضا،258،2)
یا امام رضا ما را از زائران خود قرار بده.
خدا قسمت کند می روم مشهد زیارت آقا امام رضا علیه السلام. خدا قسمت شما هم بکند.
ابراهیم بن عباس می گوید: هرگز ندیدم امام رضا علیه السلام به کسی سخن تندی بگوید... اگر می توانست حاجت کسی را برآورد هرگز او را دست خالی بر نمی گرداند... هرگاه سفره اش پهن می کرد، غلامان و خدمتکاران خود، حتی دربان و مهتر اسبان را با خود سر سفره می نشاند. (عیون اخبارالرضا،184،2)
یا امام رضاعلیه السلام امروز دستت بازتر از زمان حیاتت است و سفره ات گسترده تر.
ما را به غلامی قبول کن!
نمی دانم !
امروز هرچه فکر کردم نتوانستم چیزی بنویسم!
شاید اشتباه کرده ام باید راه دیگری برای نوشتن بیابم.
مثل راه دل!!
